25 Eylül 2012 Salı

Baba olmak..

Evet baba olmak, anne olmak kadar zor olmasada bir erkek icin yeterince zor bir kavram..
Hamile olmak annelige hazirlanmak kadar babaliga hazirlanmakta zordu. Esimin 17. Haftamizda ilk hareketleri hissetmesi ve canindan bir can oldugunu fark etmesi ile hersey dahada gercekci hale gelmisti. Gercekten sevgili kocacim icinde yorucu bir surecti. Degisikti hersey bizim icin, hamile oldugumu ogrendigimiz gun 'yok ya, acaba ?? ' sorularini birbirimize sorarak gecirdik o gunleri. Tuhafti hem benim icin hem esim icin bu durumu kabullenmek. Gunler cok hizli gecti. Midem bulandi, kustum, yemek yapamadim, agladim, uzuldum, ayaklarim sisti, geceleri kendi basima yataktan kalkamadim uyandirdim onuda ve bunun gibi gunler gecirdik.. Hep yanimda oldu sabretti, destek oldu, yardim etti. Hic aserme krizi yasamasamda yinede ne istediysem getirdi , aldi, yedirdi ..  Her sabah is yerine birakti beni yorulmadan , aksamlari bnm cikis saatimi bekledi sabirla. Her aksam sevdi kizini, konustu onunla.. Saolsun .. Minik kizimizda babasini hic uzmedi insaallah dogunca da hep oyle devam eder. Babasi elini karnima koyup her ses verisinde hemen tepki verdi ona.. 
Zor işti baba olmak, babaliga adim atmak.. 
Ben ve kizimiz babamiza sonsuzzzz tesekkur ediyoruz. Biz cok sansliyiz Allah a cok sukur ki.. İyi ki varsin kocacim, ve kizimin cani, babasi....

4 yorum:

  1. Gözlerim doldu aynı duyguları hissediyorum ve çok şükür eşim de aynı duyguları yaşıyor, paylaşıyor.
    Çok şanslı kadınlarız bence...Ne mutlu...

    YanıtlaSil
  2. ayyy çok duygusal birşey bu gözlerim doldu allah herkese nasip etsin bu aralar anne bloggerlardan çok şey öğreniyorum okuyorum darısı başıma diyorum:))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet darisi basiniza tum tecrubelerimi paylasmaya hazirim.. Sevgilerrr

      Sil

Yorumları, fikirleri bekliyoruz..